34 - Gülünç Bir Hadise

Fırka Kumandanımız Naci Beyden bir pusula aldım:

Mıntıkamda bulunan Hristiyanlara ait metruk binalara Museviler tarafından girilmekte olduğu ve bunların derhal önüne geçilmesi bildiriliyordu.

Çavuşlarımdan birisini yanıma alarak mıntıkamı dolaştım, metruk binalara girenleri yakalamak üzere tertibat aldım.

Gizli mahallere birer nöbetçi dikmesini, bu binaları tarassut ettirmesini, evlere girilecek olursa derhal yakalamalarını Çavuş'a söyledim.

Akşam olmuş, Çavuş da Nöbetçileri dikerek bana malumat vermişti.

Bir kaç saat sonra, içeriye başka kıtadan bir Çavuş girdi, telaşlı bir hal ile:

"Efendim, bütün mahalle ayağa kalkmış, korku içerisinde, çok zengin bir Musevi Tüccarının evinde toplanmışlar. O Tüccar sizi Nurettin Paşa'ya şikayet edecekmiş. Size haber vermeye geldim." dedi.

Derhal yerimden fırladım.

Yanıma nöbetçileri diken Çavuş ile iki de Onbaşı alarak o zenginin bulunduğu eve götürmesini haberi getiren Çavuşa söyledim.

Çavuş bize evi gösterdi. Zile bastım, kapı açıldı, içeriye girdik.

Geniş bir salon, gecelik kıyafetleri ile dekolte bir vaziyette kadınlarla dolmuştu burası.

Bizi görenler kaçıştılar.

Çavuş ve Onbaşıları kapıda bırakarak salonun ortasına doğru ilerledim.

Bir kadın önüme düşerek beni o zenginin yanına götürdü.

Orta yaşlı, şişmanca bir adam ayakta beni karşıladı ve mağrur bir tavırla bana yanında yer gösterdi. Oturduk:

"Mösyö, işittim ki, benim hakkımda bazı şeyler söylemişsiniz. Sebebini izah eder misiniz?" dedim.

Adam kaşlarını çattı ve sert bir ses ile:

"Sizi, Nurettin Paşa’ya şikayet edeceğim. Askerleriniz mahallede bazı uygunsuz hareketlerde bulunmuşlar ve bu yüzden korkan Aileler gecelik kıyafetleri ile buraya doldular." dedi.

- Askerlerimiz ne gibi fena bir harekette bulundular, izah eder misiniz?

- Evdekilerden birisi dışarı çıkmış, içeriden sokağa akseden bir karaltı görmüş; "Kimdir o ?" diye seslenince silahlı bir Asker: "Sus be, ne bağırıyorsun?" diye o'na doğru ilerlemiş. Adam da çığlığı kopararak içeriye kaçmış. İkinci bir Asker de falancanın kapısını vurarak bir sandalye istemiş ve bir kahve yapmalarını söylemiş. Tabii bu hali görenler de korkarak soluğu bizim evde almışlar ve bütün civar bu hadise dolaylısıyla kamilen bize geldiler, sabaha kadar da burada kalmak istediklerini söylüyorlar."

Mesele anlaşılmıştı.

Dedim ki:

"Mösyö, bu, bir Askeri "sırcık" dır. Fakat mademki iş bu raddeye geldi, ben de vaziyeti husus olarak size izah edeyim:

Sizin mahallede Hristiyanlara ait bir takım evler vardır. Bu evlere taarruz edilmekte olduğunu haber aldım. Mahallenin sükûnunu ihlal eden bu adamları yakalamak için bu mahalleri tespit ederek etrafa nöbetçiler koydum. Anlaşılıyor ki, dışarıya çıkan bu adam bizim nöbetçiyi görünce korku ile bağırmış, o da:

"Sus be, gel sana anlatayım." demek istemiş.

Diğeri de, düşüncesizlik yaparak kapı çalıp sandalye, kahve, vesaire istemiş.

Meseleyi şimdi anladınız mı?

Bununla beraber ben, mahallenizin asayişini ve sizlerin istirahatınızı temin maksadı ile gece sabahlara kadar gezdirmekte olduğum Devriyeleri bu günden itibaren kaldırıyorum. Siz de Nurettin Paşa'ya bu mesele hakkında şikayette bulunabilirsiniz." dedikten sonra kalktım ve herkesin merak ve endişeli bakışları arasında sert adımlarla evden ayrıldım.

Bu zengin adam ertesi günü Karakola kadar geldi, bilmeyerek yaptıkları bu hareketten dolayı özür dileyerek Devriyelerin eskisi gibi gezdirilmesini mahalle namına rica ettiğini söyledi.

Bir müddet sonra hastalandığını işittiğim bu adamı tekrar görmeye gittim. Bir az konuştuktan sonra Eniştemin Dayısı; Tüccardan Kırzade Şevki Beyin arkadaşı olduğunu örendim. Bu zat, o zamanın milyonerlerindendi.

Edebiyatı çok severdim. Şiir’e de merakım vardı.

Cephede bile şiir yazardım.

Samsun'a yolladığım şiirlerimi AHALİ GAZETESİ neşreder, cepheye bana, Tümenimizin Subay ve Erlerine gönderirdi.

İzmir’de AHENK isminde bir gazete çıkmakta idi. İşlerimin arasında vakit bularak yazdığım şu şiiri bu gazeteye gönderdim:

GÜZEL İZMİR'E

Uzak Ufuklardan, yalçın dağlardan

Aylarca seni ben hicranla andım.

O karlı, tipili fırtınalardan

Kalbime sönmeyen ateşler aldım.

Sevdim seni ben gıyaben, fakat

Bu öyle adi bir sevda değildi.

Sardıkça alevi ruhumu kat kat

Kalbinde intikam feryat ederdi.

Her gece rüzgarla birlikte gelen

İnleyen sesini dinler ağlardım.

Bir gün ruhumdan kopup da gelen

Aşk ile: Yarabbi. diye yalvardım:

Yetişir bu zulüm, kurtar O'nu sen

Şu zalim düşmanın işkencesinden.

Sabrımı tüketti bu hazin sada

Olsun şu canım yoluna feda.

O müthiş zincirler kırıldı, birden

Sararmış dudaklar pembe renk aldı.

O hazin giryeli şikayetlerden,

Guşümde billurin kahkaha kaldı.

Maziyi unutup gül artık, inan,

Sen ey Akdenizin sevimli kızı.

Bir Anka Kuşuymuş kahrolan düşman

Göğsünde parlayan TÜRK'ÜN YILDIZI.

Bu şiirim, 15 Teşrinievvel (Ekim) 1922 tarihli AHENK Gazetesinde neşredilmişti.

Bu şiirinin neşredilmesini müteakip benden tekrar yazı ile idarehaneye kadar gelmekliğimi isteyen Gazetenin Sahibi CEVRİYE İSMAİL imzasını taşıyan bir yazı aldım.

Birdenbire hastalandım, başka yazı da yazamadığım gibi bu kıymetli davete icabet de edemedim.